Vanaf deze maand, 1 mei, zal er elke woensdag een nieuwe ‘Talk’ – serie komen. Hier zal ik jullie elke week vertellen over onze zoektocht naar onze droomhuis. We beginnen natuurlijk met ‘Deel 1, mijn flatje‘.
Ik woon in een super fijn, klein, knus en gezellig flatje. Dit is mijn eerste huisje, mijn eigen plekje sinds ik mijn moeder verliet.. om de wijde wereld in te gaan. Ik had nooit gedacht dat ik hier zo lang (op dit moment bijna 9 jaar) zou wonen. Zoveel in dit huis meegemaakt, zoveel gezelligheid, zoveel bijzondere momenten, zoveel verschillende interieuren.
Dit was het eerste interieur dat ik wilde. Helaas totaal niet wat ik er van had verwacht. Het moest een warme bruine kleur worden, voor de sfeer. En groen, voor het verfrissende vibe (helaas was dit niet gelukt). Die bank was ik enorm dol op, de rest van de meubels had ik allemaal gekregen zodat ik even wat had. Uiteindelijk, best schattig.
Als ik vermoeid na een lange dag werken weer naar huis kon, was dit de plek. Als ik na een lange reis terug kwam, deed ik de sleutel in deze voordeur. Als ik een enorm gezellige avond had gehad, dan kwam ik terug naar dit huis. Dit, kleine ieniemienie poppenhuisje.. was mijn huis, mijn thuis. Waar mijn spullen stonden, persoonlijk of materieel.. het waren mijn spullen. En ik vond het altijd heerlijk om thuis te komen. Heerlijk op mijn bankje, onder een deken met een kop thee nog eventjes tv kijken of een tijdschrift/boek te lezen en dan lekker te gaan slapen op mijn eigen bed.
Omdat ik toch niet blij was met die bruine kleur, hebben we alles lekker fris wit gemaakt. En de hoofdkleur was lime-/appeltjes groen. Het werd wat strakker, want daar hou ik wel van. Niet teveel poespas (helaas kan dat haast niet in een kleine woning, wordt al snel volgepropt).
Maar, natuurlijk.. waren er af en toe ook momenten dat ik dacht dat het te klein was. Want ik groeide uit mijn huis. En na vijf a zes jaar, kwam Rick in beeld. Uiteindelijk, zouden wij willen gaan samenwonen, maar liever niet in deze flat. Hier kon geen gezin wonen, vond ik. En buiten dat, dit is natuurlijk ‘mijn’ flat, met al mijn spullen en amper ruimte voor Rick zijn spullen. Waardoor het niet echt een thuis kon zijn voor Rick. We kwamen er alleen niet helemaal uit waar we wilden gaan wonen.. Veendam, Leeuwarden of misschien zelfs Groningen.
Ik was nog niet helemaal happy en tevreden met de woning. Mijn moeder had de enorm mooie kast van de eerste foto voor mij gemaakt. En eindelijk geïnvesteerd in mooie rolgordijnen, gewoon twee (één voor het kleine raam en één voor de grote). Mijn kleur is toch wel roze, dus.. rustig aan heb ik wat roze toegevoegd. Mijn moeder heeft zelfs (hij was ooit rood, ze had hem groen gemaakt) de Londen canvas roze gemaakt. Beetje bij beetje, door de jaren heen.. werd het steeds meer van mij.
Het duurde uiteindelijk eventjes. Op 1 mei (2018) kwam Rick toch bij mij in, met een gedeelte van zijn spullen (jeetje, geen idee hoe, wat en waar te laten). Waarvan ook zijn bureau, om te kunnen gamen. Het werd hier een volle bedoeling. Rick kwam toch bij me in, omdat ik zwanger was. Dus niet alleen zijn spullen kwamen erbij, ook die van de baby. (WAAAAAAAAH) Een bureau EN een box! Ok, zij moeten zich ook thuis voelen.. dus even puzzelen. Maar Lex had niet alleen een box nodig natuurlijk, ook andere spulletjes moesten in de woonkamer, maar hoe dan?!
En hier was het helemaal mijn lieve schattige kleine poppenhuisje. De grotere meubels waren bruin en wit en de rest heerlijk roze. Knal roze, zacht roze, baby roze.. allerlei soorten roze. Maar voor mijn gevoel nog niet TE roze, haha. Ik hou van overzicht en overal goed bij kunnen (met langs lopen maar ook met schoonmaken), voor mij hoeft niet in elk hoekje wat te staan. En die ge-wel-di-ge roze hak stoel, was toch wel de eyecatcher hoor. Helaas geen foto in deze situatie van mijn blond kast, want ook dat was mijn eyecatcher. En dit was toch wel mijn favoriete. Gewoon, lekker licht, mooi roze en niet teveel gedoe en vooral lekker ruim.
Op een manier, waardoor ik me ging ergeren aan mijn lieve, kleine en schattige huisje. Die opeens niet meer zo lief en schattig was, maar vooral heel KLEIN. Voor mij (en Rick) om te kunnen lopen, steeds van alles in de weg. Voor Lex, om heerlijk te kunnen spelen.
Recentste foto’s (ondertussen al druk aan het inpakken). Helaas is mijn Blond Amsterdam kast al bijna leeg, maar ook het wandbord is een fijne en mooie eyecatcher. Gezellige kaarsjes, bloemetjes.. heerlijk sfeertje. De box en het bureau van Rick zijn wat opgepropt in een hoekje. Ondertussen ook een beetje geel toegevoegd, want dat is Rick zijn kleurtje.
Dus, we moesten verhuizen.. en wel zo snel mogelijk. Het liefst voor Lex zijn eerste verjaardag.
Lees later verder in Moving-Talk, deel 2: Waar willen we wonen!
Mijn naam is Peej.
Zo leuk die foto’s!
Ja, echt enorm leuk om het verschil in de jaren te zien.