Eerste echo moment:

Op de één of andere manier vond ik deze afspraak bij de gynaecoloog erg lang duren.. en al helemaal toen ze me een kleine week ervoor hadden afgebeld vanwege de staking.
Hierdoor moest ik nog een dikke week langer wachten.
Gek genoeg was ik ineens een dag of twee voor de afspraak als de dood voor een tweeling.
‘Hoe zou ik dat moeten doen met drie kinderen?’
Maar, na een hele lange dag wachten en natuurlijk een mega uitloop, was het dan ein-de-lijk zo ver.
‘Mevrouw IJpma’ werd er opgeroepen.. YES!
Eerst even wat details en voorgeschiedenis noteren en dan snel kijken.
Ik kon echt niet meer wachten.
Een inwendige echo, dus moest gelijk mijn onderkant ontkleden.

Op het beeld zagen we hem/haar direct, een klein ovaal dingetje, net zo klein als een Mini Framboosje.
Rick had mazzel, hij zag direct het hartje kloppen, ik lag wat verder op dus kon het helaas (wééér) niet zien, maar het geluid deed het ook!
Wat was dat weer een prachtig geluid.
Het kloppende hartje van ons Framboosje wat uiteindelijk uit zal groeien tot Mini Mensje, ons Mini Mensje.

Het blijft zo bijzonder.

Ook hebben we het gehad over mijn medicatie voor de ZvC, mijn gynaecoloog stelde voor dat ik vanaf week 16 weer zou beginnen, omdat dan de baby alleen nog maar hoeft te groeien.

Omdat ik zo ontzettend misselijk ben de hele tijd had ik medicatie gekregen hiervoor.. wat een wonderspul was dat zeg.
Maar, helaas niet voor lang.

Opgenomen:

Het ging eigenlijk al een behoorlijke tijd op en af niet helemaal lekker met me en had af en toe al even vrij genomen of had me ziek gemeld.
De ene dag was zeker de andere niet.
Soms voelde ik me top fit om me vervolgens weer ellendiger dan ooit te voelen.
Ik was zo ontzettend misselijk dan en bleef maar overgeven. Met als gevolg totaal geen energie te hebben.
Met mijn werk en Lex thuis is dit niet heel ideaal.

Op een woensdagochtend (twee dagen voor de tweede echo) ging het zo ontzettend mis, dat het niet meer ging. Ik had van alles geprobeerd voor Lex te regelen maar uiteindelijk had Rick de middag vrij genomen.
Contact gezocht met de gynaecoloog en die wilde me toch even op de poli zien.
Conclusie: Uitgedroogd, dus ik moest opgenomen worden. Voor een aantal litertjes vocht.

< Dag 1:
Ik vind prikken vreselijk en na en poging in mijn hand moest het infuus toch maar aan de binnenkant van mijn elleboog.
Rick was uiteindelijk met Lex naar huis gegaan. Toen probeerde ik een crackertje en wat vla weg te werken, helaas gingen beide er weer uit.
Lex hielp Rick enorm goed met alles thuis.

Dag 2: >
Na een tijdje wachten op de uitslag, moest ik helaas weer opgenomen worden om aan het infuus te gaan (gelukkig hadden ze die laten zitten van de vorige dag).
Rick ging weer naar huis maar had me goed achtergelaten, met een extra dekentje en wat tijdschriften.
Ik deed een poging om een broodje met kaas te eten want daar kreeg ik enorm veel zin in. Dit bleef gewoon zitten. Yes!

Op dag drie mocht ik ein-de-lijk gewoon weer lekker naar huis.
Andere medicatie meegekregen en hoopte zo dat dit goed zou werken, zodat ik weer normaal kon functioneren.
De week erop moest ik wel weer terug komen.

Wel grappig, menig verpleegkundigen gezien en gesproken in de dagen dat ik was opgenomen en dan heb je altijd even een ‘small-talk’.
Nu ook en ze vroegen me vooral of ik me ook zo heb gevoeld toen ik in verwachting was van Lex.. en zoals familie en vrienden ook al zeggen/denken: Denkt iedereen dat het nu een meisje is.
Beide zijn ontzettend welkom (meisje leuk voor ons als gezin, maar jongetje leuk voor Lex, aangezien hij alleen maar nichtjes heeft), maar ik wordt toch steeds wel nieuwsgieriger hoor.

Tweede echo moment:

Deze echo was nog weer spannender dan de eerste echo.
Gewoon van het zo ontzettend ziek voelen, wat eigenlijk een heel goed teken is natuurlijk. Maar ik werd er ontzettend onzeker van naar de baby toe.

Na wat geklets (belangrijke zaken wel natuurlijk) gingen we dan ein-de-lijk weer kijken bij ons Framboosje.
Die al een hele baby was.. Met beentjes, armpjes, een buikje en een hoofdje. De kaaklijn was zelfs al te zien.
En het geluid van een kloppend hartje was weer magisch.
Alles was goed.. wat een opluchting zeg.
‘Een heel sterk mensje, nu al’ zei de gynaecoloog.

We hebben afgesproken dat ik met twee weken weer op afspraak kom, om te kijken hoe het dan met me gaat.
De misselijkheid en het overgeven zouden dan moeten gaan afnemen.
Man.. wat kijk ik daar naar uit.

Wil je weten hoe we de zwangerschap hebben aangekondigd? Hou dan MamaBoss.nl in de gaten voor deel 3.

Wanneer had jij je eerste echo?

Tijdens Lex zijn eerste jaar hadden we af en toe al een beetje gefantaseerd over wanneer we een tweede kindje zouden willen.
En of dit überhaupt zou lukken ook.

We wilden in ieder geval Lex zijn eerste jaar bewust met ons drietjes mee maken en besloten daarom na zijn verjaardag te stoppen met de pil.
Het moment was aangebroken.. mega spannend.

Sommige mensen vinden het snel, zo na Lex en een heftige zwangerschap en wat mijn gezondheid (Ziekte van Crohn) betreft al helemaal.
Wij hebben hierin bewust de keus gemaakt.
We hebben gekozen voor een toekomst en hoe eerder, hoe beter.

De eerste maand was er nog niets aan de hand. Helemaal niet erg.
De tweede maand voelde wat vreemd.. het leek alsof ik ongesteld zou moeten worden, maar ik werd het niet. Toch had ik een zwangerschap voor deze maand al uitgesloten.
Maar na twee dagen over tijd te zijn, deden we toch maar een test.

BAM!
Zwanger!
Zelfs (duhuh) de volgende ochtend nog.

Ondanks heel blij te zijn, was ik even flabbergasted. Want het leek echt niet zo te zijn.
Maar, wauw. Dat het ons weer zo snel gegund is, is gewoon een wonder.

De dag erna, maandag, in mijn pauze.. deed ik mijn bel ronde.
Mijn huisarts, mijn MDL-specialist en gynaecologie.
Wachtende op de eerste echo, afwegingen wat betreft mijn medicatie vond ik wel enorm spannend en gaf me heel wat om over na te denken.

Voor de ZvC gebruik ik nu alleen nog onderhoudsmedicatie (sinds ik gestopt ben met mijn spuitmedicatie toen ik 26weken in verwachting was van Lex), hier moest ik direct mee stoppen met Lex, dus ook nu direct gestopt zodra ik het wist.
Wat wel wat spanning met zich meebracht.

Nu gebruikte ik helemaal niets meer, maar wat als ik ziek zou worden. Dat zou schadelijk voor mij en de baby zijn.
Maar, als ik de medicatie zou slikken.. zou dat prima kunnen tijdens de zwangerschap maar voor na de geboorte is er geen info. Dat is nog al een grijs gebied.
Ik besloot het ter sprake te brengen bij de gynaecoloog.

Meer lezen over deze zwangerschap?
Dat kan door MamaBoss.nl in de gaten te houden..