Ook nu is er in het begin vrij weinig te zien.. we begonnen nu dan ook pas bij week 13. Net als de vorige keer, had ik al een klein buikje.. maar wel grappig ook weer.. mensen die me goed kennen, zagen direct alweer verschil tussen dat buikje die ik al had en mijn groeiende zwangerschaps buikje. Ik was dan ook erg trots op onze ‘framboosje’ (zo groot was ze toen we haar voor het eerst zagen).

We probeerden Lex bij alles te betrekken, dus uiteindelijk ook bij mijn groeiende buik. Hij is steeds zo ontzettend lief geweest.. Wilde met zijn zusje spelen, door net auto’s over mijn buik te rijden of blokjes op mijn buik te leggen.
Maar ook kreeg ik elke dag een kusje voor hij ging slapen op mijn buik. Maar door de dag heen ook geregeld. Of een dikke knuffel, of hij kriebelde de baby.

29 weken zwanger.
Even een blokje om op de fiets met een vriendinnetje en wat leuke foto’s van Lex en mijn buik gemaakt.

Met 13 weken was ik toevallig met mijn schoonzusje naar de gynaecoloog.. hier kwamen we ineens te weten dat we een meisje zouden krijgen.

Eén van de dingen die ik erg jammer vind, is dat ik niet heel veel foto’s van de zwangerschap heb. Met mijn eerste zwangerschap heb ik twee shoots gedaan en hele mooie foto’s gekregen.
Nu ivm de Corona tijd, kon dit niet.
En gek genoeg, zijn er niet heel veel gemaakt, gewoon.. zo maar.

30 weken zwanger.
Een wandeling met een ander vriendinnetje en haar kinderen.
Een leuke mijlpaal natuurlijk, dus ook nu even wat fotootjes geschoten.

Wel geinig, ik heb op de valreep dit keer, nog één foto (week 37) extra dan bij mijn vorige zwangerschap.
Die bleef haken op week 36 namelijk.

Wat heb jij voor bijzonders gedaan om je zwangerschap in beeld te houden?

Voor dat ik dit had in mijn eerste zwangerschap, had ik er nog nooit van gehoord.
Het is ook erg zeldzaam.. laat ik nou net de speciale zijn.

Uitleg:

Wat is zwangerschapscholestase?
Dit is een zeldzame aandoening tijdens de zwangerschap. Hierbij heb je enorm last van (ondraaglijke) jeuk, zonder dat daar huiduitslag of iets dergelijks op je huid te zien is.
In de meeste gevallen komt dit voor in het derde trimester.
Deze aandoening kan gevaarlijk zijn voor je ongeboren kindje.

Als je als eens cholestase hebt gehad in een eerder zwangerschap, is de kans groot dat het nog eens gebeurd.

Wat gebeurt er?
Door invloed van hormonen komt er stuwing van gal in de galwegen. Waardoor de galzouten (vanuit je lever) zich ophopen in je lichaam en ernstige jeuk veroorzaken.
Andere klachten kunnen zijn, geen zin in eten, niet lekker voelen, misselijk, donkere urine of je huid kan gelig worden.

Hierdoor kun je een verstoorde leverfunctie krijgen en dit zorgt voor complicaties bij je baby. Zoals bijvoorbeeld vroeggeboorte, laag geboortegewicht of zelfs sterfte.
Als je dit hebt, wordt je doorverwezen naar de gynaecoloog.. die houd jou en je kindje de rest van de zwangerschap goed in de gaten.

Hoe ervaar ik de cholestase in deze zwangerschap? Ik word er oprecht gek van.
Elke gynaecoloog bezoek moet ik bloedprikken en laat dit nou net mijn hobby NIET zijn. Ik ben zeer lastig te prikken en hierdoor duurt het ook altijd even of moeten ze weer een nieuwe plek zoeken.
Begrijp me niet verkeerd, want het is super fijn dat dit allemaal zo goed gecheckt wordt natuurlijk, maar toch.
Ook wordt ik he-le-maal gek van de jeuk en de slapeloze nachten. Wat best wel pittig is als je een dreumes hebt rondlopen.
Ik vind het lastig voor Lex (en ook Rick trouwens, en mijn vrienden en familie).. ik kan even niet zoveel met hem.. doordat ik steeds zo moe ben. Geregeld geprikkeld ben en kan niet veel hebben.
Maar goed, wat wil je ook.. met een aantal weken max drie uur slapen. Dus, ik heb het wel geaccepteerd dat dit even de situatie is.. maar toch.
Voor Rick is het ook niet fijn.. Ben niet altijd super gezellig en wil vooral (tenminste een poging doen tot) slapen.
Gelukkig heb ik een aantal hele lieve vrienden en sommige familie leden doen ook veel voor me.. want ik kan qua huishouden niet veel meer opbrengen en de energie die ik heb, wil ik graag voor Lex bewaren en voor andere belangrijke dingen.
Maar toch denk ik, dat die jeuk.. het ergste is van allemaal.
Ondraaglijk gewoon.
Je probeert van alles.
Dingen die ik al deed bij mijn vorige zwangerschap.. menthol poeder, menthol zalf, koelzalf.. koude washandjes, natte washandjes, douche.. etc.
En ook tips van anderen natuurlijk.. ander dekbedovertrek (want de nachten zijn dus het ergste), boeken/tijdschriften lezen in de nacht voor afleiding, toen het nog lukte nog bezig met DIY’s in de nacht.. of nog even een wasje draaien en ophangen.. Fix op mijn voeten met sokken.. Slapen in een slaapzak. Naakt, lichaam toch helemaal bedekt.. Zwembadje van Lex in de douche (want we hebben geen bad)..
Drinken.. heel veel water, tenminste.. pogingen.
De opties.. zoveeel.. maar als er iets helpt en ik wil het de volgende keer weer proberen, helpt het weer niet.
Zo frustrerend.. zo ontmoedigend.. zo kwetsend. En voor al weer een slapeloze nacht tegemoet.. Kijkend naar de klok.. Bijna elke tien minuten.. Hopend weer te gaan slapen.
Maar, ook de steken in mijn rechter boven buik.. als ik op een bepaalde manier zit, bij Lex op de grond ofzo.. niet te doen.
En.. gewoon, een emotioneel wrak zijn.
Veel huilen (wat totaal niets voor mij is), schuldig voelen.. Honderd keer het spijt me zeggen..

Ik ben zo ontzettend blij, dat er een datum is bepaald dat ik mag gaan bevallen.. de jeuk is dan weg!
En.. ik weet, dan heb ik een pasgeboren baby’tje die veel zorg nodig heeft en inderdaad ook in de nacht, maar dat is je grote liefde.. je baby, je kindje.. je alles. Daar heb je dat wel voor over.. niet voor een jeukende huid dat maar niet stopt.

Nog heel even.. de laatste lootjes zijn in gegaan!

Ben jij bekend met zwangerschapscholestase?

Zo was hij:

Zo is hij nu:

Er is niet heeeeeel veel veranderd opzich..
Het voorste gedeelte is nog steeds zo als het was en de tegels naar de schuttingdeur ook, alleen hier is een extra rij bijgelegd voor meer ruimte.
De rest van de tegels (de gele) er uit gehaald en die aan de andere kant van de tuin geplaatst, drie rijen.
Tussen in een hekwerk met opening en gras met speelplek voor Lex.

Nu hebben we allemaal onze eigen ruimte… heerlijk!

Het is gezellig gemaakt met vrolijke plantjes en lichtjes.
En de nieuwe loungeset is super chill.

Lex gaat steeds op onderzoek uit, onder de balken door.. er over heen.
Schommelen, klimmen en glijden.
En geregeld loopt hij langs de dieren en benoemt dan de geluiden die ze maken.. Zo blij dat hij zich lekker kan vermaken.
Fietsen en etc. doet hij natuurlijk ook gewoon nog, maar dan op het pad.. Super gezellig.

Heb jij ook een speelplek voor je kind(eren) in de tuin?