Op TV?!

In mijn vorige blog kon je lezen dat wij een unieke ervaring hebben mogen opdoen waarbij ik ineens weer zin, en ook gevoel had, om tijd voor mijzelf te nemen, me-time.

In een spontane bui ons opgegeven voor het tv programma ‘Steenrijk, Straatarm’.
Niet zozeer omdat ik het een stuk minder heb dan toen Remy nog Leefde, maar ik wilde uitdragen dat het leven ineens heel anders kan lopen en kan omslaan.
Maar dat door deze gebeurtenis wij meer rijkdom ervaren van en met elkaar dan financieel.

Tot mijn verbazing, werd ik de volgende dag al benaderd.. En heel eerlijk? Ik had het niet verwacht.
Er volgde twee dagen later een gesprek.
Dit gesprek voelde aan beide kanten goed aan waarop er besloten werd dat wij mee gingen doen bij DE perfecte matchc.
Want ik had natuurlijk ook wel wat punten die ik wel maar ook absoluut niet wilde.. in verband met de meiden.

Zo gingen er een aantal (vijf/zes) weken voorbij toen ineens de telefoon ging. Of ik (en de meiden) nog steeds mee wilden doen want ze hadden DE match voor ons gevonden.
‘Eh, ja wow!’
Deze ervaring wilden de meiden wel en dus stemden wij in.
En toen ging alles in sneltreinvaart.

Korte samenvatting:
Dinsdag telefoon, waarschijnlijk match gevonden.
Woensdag gehoord dat het doorging.
Zondag start van de opnames.

In die tussenliggende dagen dus veel regelen.
En toen het eenmaal zo ver was en de opnames begonnen, kwam er pas wat spanning.
‘Waar gaan we heen? Wat gaat er gebeuren? Hoe en wat werkt het nou eigenlijk?’
Maar de spanning was binnen een kwartuer weg.
Want wat een 4-tal aan toffe, leuke en lieve mensen hadden wij om ons heen die week.

De ruil vanuit onze knusse dorp, naar Amsterdam was wel heel gaaf om mee te maken.
Maar vrijwel diezelfde dag had ik een vermoeden waarom wij een match zouden zijn.. en ook wat er voor moois uit voort gekomen is.

Vriendschap maar ook hulp en steun bij mijn rouwproces en ook dat ik tijd voor mijzelf mag en ook moet nemen.
Zo enorm dankbaar maar ook enorm veel bewondering. Ook wat er gezegd is en aan adviezen al is meegegeven hecht ik veel waarde van.

Mijn rouwen begint nu pas echt, het wordt loodzwaar maar heb twee lieve schatten mogen leren kennen, die mij handvatten geven om mij hier bovenop te krijgen en het leven weer met een lach te omarmen.

De uitzending was 26 augustus (2020) en was de aftrap van het nieuwe seizoen.
Wat ik wilde uitdragen en ook hoe wij zijn en hoe wij het doen als gezin is precies zo en mooi uitgezonden.
Maar ook zoals M. en D. zijn, zo liefdevol en hun liefde voor elkaar is te zien en te voelen.

Allemaal zeiden wij ook:

‘Rijkdom zit in je hart, niet in het financiële plaatje..’

Ben jij benieuwd naar de volgende blog van Saskia in het nieuwe jaar?
Hou dan MamaBoss in de gaten.

Eén jaar verder.. vol gevoel en de herdenking.

Ik spring even een stuk vooruit.. want het is overleven en geleefd worden.
Steeds de hoop dat Remy ineens weer voor de deur staat en het allemaal een droom blijkt te zijn, maar dat gebeurde niet.

In het eerste jaar zijn alle dingen die je doet en onderneemt allemaal ‘eerste keren’.
Maar stil gezeten hebben wij als gezin niet.

Wij zijn op vakantie geweest met de vouwwagen, alle verjaardagen bijna gehad en bovenal zo intens alles beleven en voelen wat maakt dat wij als gezin zo hecht geworden zijn.
We lachen, huilen, doen gek met ons allen en weten dat Remy dit ook zo had gewild.
Hoe bizar is het dat je toch blijft doorgaan en toch staande houdt, ondanks dat je niet echt aan het rouwen toekomt en er aan toe durft te geven.

Al twee maanden druk bezig met aanvragen, regelen, voorbereidingen treffen voor een herdenking..
Daar waar Remy ons allen verliet.
Zoveel fijne medewerkingen van zowel de gemeente als Rijkswaterstaat.
Maar dan gooit Corona roet in het eten. En mogen zulke dingen niet plaats vinden..
En toch kwamen mijn vechters- en strijdlust weer omhoog en met gepaste afstand, afspraken en alles waar ik een gaatje kon vinden gaven de doorslag.

Wij mochten gaan herdenken!!
Met een hele kleine groep (helaas, maar zo ontzettend waardevol), ruimte van minimaal 1,5 meter onderling, hebben wij in alle eer Remy herdacht.
Bijzonder, pijn die los kwam, maar ook het besef hoeveel ik heb moeten strijden hiervoor.
Het was gelukt.. en telkens weer als ik daar sta besef ik mij zo goed dat het onwerkelijk is, maar wat ben ik dankbaar dat Remy aan mijn zijde stond (en voor mijn gevoel en hart staat hij er nog steeds), ik ben trots op hem!

Of ik uberhaupt vind dat ik sterk ben? Nee, voor mijn gevoel niet.
Al wordt dit wel regelmatig tegen mij gezegd.
Ik doe wat ik kan, en natuurlijk alles voor de meiden.
Maar na mijn/onze volgende ervaring leerde ik ineens weer om me-time te gaan nemen..

Maar, dat is voor de volgende blog..

Ben jij benieuwd? Hou dan MamaBoss in de gaten!

Helaas gaat alles met bochten en hobbels.
Zowel de rouw als de emoties als het leven..

Nu staat er een renovatie voor de deur.. die zes weken zou duren.
Maar, die natuurlijk vier weken langer duurde met veel tegenslagen..
‘Ach ja, wat is nieuw in mijn ervaringswereld?!’

Zes weken na het overlijden begint de ellende.

Eerst wordt er tegen mijn geparkeerde auto aangereden, terwijl er nog zoveel ruimte was om te parkeren. Omdat mijn emoties alle kanten op gaan, kan ik dit er niet bij gebruiken.
Het is netjes opgelost, maar dit was voor mij de start van problemen, tegenslagen en vechten..

Toen er uiteindelijk werd begonnen met de renovatie, was het voor mij een moment dat ik de woonkamer wilde veranderen.
Oude vloer eruit, nieuwe erin (dankzij een deel van de inzamelingsactie).
De muur een andere kleur geven en even een frisse start. Met een eigen plekje voor Remy.

Maar voor mij niet weer zo’n renovatie, dwars door de muren heen, door het dak gezakt en dus grote gaten in het dak hebben, buren van andere kant die ervoor zorgen dat je een weekend lang geen dak hebt, terwijl het regent en behoorlijk waait en het zeil tot twee keer aan toe vastgemaakt werd.

Maar bovenal, met tien personen voor tien weken in een één douchewoning zitten omdat het in je eigen huis niet te doen is door de hoeveelheid lawaai, kou, lading stof en vrijwel niets schoon achterlaten. Badkamer, keuken en wc. vernieuwd.
Maar helaas ook plek op zolder moeten inleveren voor een WTW-systeem. En reken maar dat ik de eerste drie weken ziek van werd, wat eerst niet geloofd werd en het enkel maar problemen gaf. 
Maar dat men niet kon inzien dat het eigenlijk gekkenwerk was, drie gezinnen bij elkaar in één woning. 
Uiteraard enorm blij dat wij zulke leuke en lieve buren hebben en dat het wel de hechtheid met elkaar versterkt heeft.
‘Tuurlijk je had voor jezelf wel dagen erbij zitten dat je liever even weer alles voor jezelf had maar we hebben elkaar er doorheen gesleept..’
Na de renovatie was het wel even wennen, andere kleur vloer, andere kleur muur en eindelijk een plekje van Remy

Benieuwd naar de volgende blog van Saskia? Hou de website in de gaten..