Twijfels, twijfels.. moet ik bellen?
Maar waarheen?
GGD? Ivm Corona? Dokterswacht (weekend).. uiteindelijk toch maar dokterswacht gebeld.

Hij mocht om 11.30uur komen.
Dus Rick was met hem die kant op gegaan, en ik bleef bij Tess.
Eindelijk belde Rick mij iets na twaalf uur.. hij werd doorverwezen naar de kinderarts..
En toen.. werd hij opgenomen, want de arts vond hem veel te benauwd.

Wow.. what?!

Ze hebben nog heel lang moeten wachten op de SEH, want Lex kreeg nog een Corona test (gelukkig negatief) en alles moest klaar gemaakt worden.

Ein-de-lijk mocht ik naar ze toe, rond een uur of drie.
Dus snel mijn vriendin Myrthe gebeld.. die heeft ons (mij en Tess) opgehaald want zij zou op Tess passen en mij naar het ziekenhuis brengen.

Daar aangekomen was Lex ontzettend moe, dus hij is uiteindelijk vlak voor het eten eventjes in slaap gevallen, zodat hij erna wat meer energie had om te eten.

Want energie was helaas ver te zoeken. Maar het scheelde dat hij aan zijn bedje gekluisterd was door alle bedrading en dingen.
Hij kon geen kant op.
Maar als hij wel wat wilde, was hij vrij snel uitgeput.
Moe van al het gedoe, het wachten, alle mensen.. het niet slapen.
Hierdoor werden zijn pufjes nemen steeds meer een strijd.
Hij had twee soorten pufjes, twee soorten neusspray, prednison en een zalf gekregen.
Boekjes lezen, spelletjes of een puzzeltje was het enige waar hij was energie voor had.

En dat gebeurde helaas tijdens het slapen.. het lukte hem even niet alleen meer en kreeg hij dus extra zuurstof. Dit hadden ze diezelfde nacht nog geprobeerd af te bouwen, maar dit lukte nog niet.

Jeetje.. wat was het heftig om mijn kleine lieve jongen zo te zien. Zo kwetsbaar, zo rustig.. zo met al die kabeltjes.. met die vermoeidheid.. al het strijd.
Het bracht me ineens terug in de tijd.. toen hij eerder was opgenomen, hij was toen pas vier dagen oud.

Maar wat deed hij het ontzettend goed zeg! Na wat meer slaap, en dus wat meer uitgerust te zijn, kon hij de pufjes veel beter aan.
Na het zuurstof kreeg hij ook steeds meer energie.. en wilde zelfs weer wat spelen. Dus dat was goed nieuws.. en heel fijn om te zien.

Na dat hij het heel goed deed zonder extra zuurstof en het dus niet meer nodig had mocht hij losgekoppeld worden.

En had hij weer complete vrijheid en omdat hij weer energie voor tien had, kon hij weer lekker klimmen en klauteren.

Het was wel even heftig nog…
Het bleek dat één van mijn collega’s een positieve Corona test had.. en ik recent (week hiervoor) met haar had gewerkt.
Dus ik moest per direct het ziekenhuis ineens verlaten.. Gelukkig was Rick nog op ‘bezoek’, maar die zou uiteindelijk als Lex op bed lag weer naar huis.. maar nu mocht hij dus blijven slapen.
Eigenlijk had Rick ook weggemoeten, maar hij had aangegeven, dat als hij moest gaan, dat Lex dan met hem mee ging.
Dus hij mocht blijven, maar dan in quarantaine en mocht niet meer uit Lex zijn kamer.

Heerlijk eigenwijs kwam hij naar huis.
Super blij.
En kwam thuis met een zelf uitgekozen Minnie ballon. Want die had hij natuurlijk wel verwend.
Ik kreeg een dikke knuffel bij thuiskomst.. en toen Tess later thuis kwam werd ook zij verwend met knuffels en kusjes.

Eerst moest ik Tess een tijdje missen omdat ik bij Lex in het ziekenhuis was.. en toen moest ik Lex een tijdje missen omdat ik thuis in quarantaine moest. Pfffffff!!!!
Maar… zo blij en trots dat we nu weer lekker samen zijn, helemaal weer compleet met ons viertjes.