Een mama zijn

Mijn kraamtijd | Eerste week met Tess

Published 14 augustus 2020

Tess is ondertussen alweer 7 weken oud!
Wauw, wat gaat dit rap zeg!

De eerste week was ontzettend bizar.
Heel bijzonder, heel gek.. ook emotioneel en erg zwaar. Maar zo speciaal.

Toen ik door het ‘raampje’ keek tijdens de keizersnede en haar geboren zag worden, barste ik in huilen uit.
Daar was ze dan.. ein-de-lijk.
Voor mijn gevoel duurde het eeuwen voor we haar konden ontmoeten.
Maar vanaf dat moment, tot nu, de dag dat ik dit typ, op haar 7e week.. ben ik zo ontzettend dankbaar voor haar en zo mega verliefd ook!

Tess heeft ons gezin compleet gemaakt.
Wat is dit een mooi en bijzonder meisje.

Tess heeft ons gezin compleet gemaakt, zo enorm bijzonder.
Ze heeft het ontzettend goed gedaan, en nog steeds.
De eerste dagen moesten we even in het ziekenhuis blijven vanwege de keizersnede, maar zij deed het super.
Ik raakte niet uitgekeken op haar.. haha. Maar miste Lex ook enorm (hij mocht niet komen vanwege Corona), dus het was enorm dubbel.
Zo blij met ons nieuwe liefste dochtertje, maar zo niet blij vanwege ons liefste zoontje.
Zo bijzonder, ik heb haar eerste flesje kunnen geven (dit was bij Lex niet gelukt).
En de eerste week was heerlijk.. ook dankzij onze kraamhulp.

Ze is z’n tevreden meisje, heeerlijk. We hadden ook een wiegje voor haar op onze slaapkamer.. maar daar heeft ze twee nachten in geslapen en toen wilde ze dat niet meer, dus ze ging al heel vroeg in haar grote mega bed. Dat vond ik wel even heftig.. had verwacht dat ze wel z’n maand tot twee maanden bij me zou liggen, haha. Maar, gelukkig is ze overdag heul goed in knuffelen, dus dat maakt het allemaal weer goed!

De eerste keer dat Lex haar zag, was best even spannend.
Hij duwde haar eerst weg.. hij vond het allemaal maar gek.
Logisch, tijdje van huis geweest.. ineens een vreemde vrouw (kraamhulp) en baby in huis.. mama weer thuis. Dus, geef hem eens ongelijk.
Maar, eigenlijk niet heel lang erna.. heeft hij haar met open armen ontvangen.
Het was gewoon even wennen.
Lex verwent haar enorm met kusjes, knuffels, aaitjes.. verhaaltjes worden voorgelezen. High fives gegeven en natuurlijk wordt de boks niet overgeslagen.
Als ze huilt, moeten we direct in actie.
Zo lief!

Ik was zo ontzettend gelukkig, met mijn twee lieve kindjes en de liefde van mijn leven.
Maar, ondertussen had ik het zwaar.. behoorlijk zwaar.
Herstellende van de keizersnede, terwijl ik zo graag gewoon wilde deelnemen aan mijn nieuwe gezin. Maar ik kon helemaal niets, ik had zoveel pijn, ik was zo ontzettend moe.
Toen ik naar huis mocht.. zat ik zo in twee strijd.
Want ik mocht opzich ook nog blijven in het ziekenhuis.. daar waar ik veel hulp zou hebben, maar thuis is de beste plek en het fijnste.. en dan kon ik Lex weer zien.
Maar, ook het moment dat alles op Rick aankwam, en dat vond ik zo ontzettend lastig. Juist omdat ik hem niet ‘lastig’ wilde vallen of zelfs maar tot last wilde zijn.
Dus dit was erg frustrerend, heel lastig.. als controlfreak. Hierdoor brak het me erg op.. maar ook gewoon door de pijn, vermoeidheid.. hormonen.. etc.
Gelukkig kwamen twee vriendinnetjes geregeld langs om me af te leiden, heel fijn!

Rick deed het zo ontzettend goed allemaal.
Hij moest ineens het huishouden runnen, zorgen voor twee kindjes, zorgen voor mij en natuurlijk nog voor zichzelf.
Respect voor hem! Ontzettend trots op hem hoe hij dit allemaal heeft gedaan en nog steeds doet ook.

Ging de eerste week van jouw kleintje ook zo snel voor jou gevoel?

Mijn kraamtijd | Onze kraamhulp

Published 22 juli 2020

Met Lex hadden we niet heel erg veel met onze kraamhulp, eigenlijk helemaal niets.. ook belanden wij in een nare situatie (Lex ziekenhuis), maar nu met Tess, was dat ontzettend anders.

LET OP: Onze kraamhulp haar naam begint met een M. en dus zo genoemd ivm privacy.
LET OP: In deze blog geen foto’s, ivm privacy.

Van te voren hadden we ons goed verdiept in de kraamzorg, welke organisaties waren er nog meer.. wat kwam hoe op ons over en etc.
Een collega kwam met ‘De Kraamvogel’, ze klonk erg enthousiast en ben me hier verder in gaan verdiepen.
Ook ik werd wel blij hiervan.. voor wat ik online kon zien natuurlijk. Met Rick er over gehad en hij vond dat ik moest kiezen omdat ik het er het meeste mee te maken zou hebben.

Tijdens een intake gesprek (telefonisch, vanwege Corona) verliep het al heel soepel en de vrouw was erg geïnteresseerd.
Wat heel fijn was, vond ik.
Ook onze geschiedenis besproken over onze eerdere ervaring.

Even om onze kraamhulp M. in het zonnetje te zetten.. Zij heeft ons z’n ontzettend fijne kraamtijd gegeven.
Ze wist van de eerdere ervaring en gaf aan bij het kennismaken dat we er een fantastische week van zouden maken, ondanks mijn keizersnede.

Door de keizersnede heb ik twee dagen extra kraamzorg gekregen en hier is M. heel goed en fijn mee omgegaan.

Ik moest wel echt even wennen aan iemand in ons huis, iemand die schoonmaakte, iemand die voor mijn kinderen zorgde.. eigenlijk iemand die mijn leven aan het leiden was, omdat ik dat zelf nog niet kon.

Ze heeft onwijs goed voor Tess gezorgd, maar is ook op de juiste manier omgegaan met Lex (die kan nieuwe mensen heel spannend vinden en wil er niets van weten).
Als ik boven lag te rusten (want slapen kon ik toch niet zo goed), dan hoorde ik haar en Lex veel pret hebben. Dat maakte me zo gerust.. hierdoor kon ik alles gewoon even loslaten en zo dus wel heb kunnen rusten.

Aangezien ik nogal van de kaart was en erg emotioneel door de bevalling en slapeloze maanden vooraf, heeft M. mij er goed doorheen geholpen. Ik heb heel fijn met haar kunnen praten, misschien hielp het omdat zij ook een keizersnede heeft gehad.. maar ze wist wat ik doormaakte.
Ik was onzeker, voelde me gefaald te hebben (door de keizersnede), voelde me ontzettend naar naar Rick toe vanwege dat alles op hem neerkwam, had spijt van de keizersnede (vanwege het herstel) maar zij liet me er anders naar kijken. Er anders over voelen.. Dat vond ik erg fijn.
Ook konden we kletsen over van alles en nog wat, het was gewoon erg gezellig. Sommige dagen vond ik het zelfs jammer dat ze weer naar huis ging, haha.

Ze was lief, geduldig en een beetje streng wanneer ik weer eens teveel had gedaan.
Precies wat ik nodig had!

Met Lex hebben we een kaartje en een mok gemaakt. Rick heeft nog een bos bloemen en een doosje Merci voor haar gehaald.
We hebben foto’s van de kinderen en het geboortekaartje meegegeven..

M. verdiende een dikke 10!

En zie dit nou?!
Dit vond ik achter in het kraamboek nadat M. afscheid had genomen.

Wat is jouw ervaring met kraamzorg?

Persoonlijk | Mijn 5 ‘mama-zonden’

Published 14 maart 2020

Natuurlijk wil je consequent zijn en blijven, zodat jij en voor al je kind weet waar hij aan toe is.
Maar heel soms, gewoon een keertje.. ben je moe en heb je eventjes geen zin in strijd.
En ik ben zeker geen perfecte moeder, en doe lang niet altijd alles op de juiste manier.

Ik ben eigenlijk z’n leidster, oppas of tante waarvan veel/alles mag, tot ik nee zeg. Dan is het ook echt nee.
Nu als moeder heb ik dat ook, alleen heel soms.. is dat iets minder sterk aanwezig. En betrap ik mezelf op mijn moeder zonden:

1. Avond eten en tv kijken:
Woops.. de allergrootste zonde (in ons huishouden dan).
Avond eten hoort (gezellig) aan tafel. Niet voor Noddy, Paw Patrol of Helden van de Stad waar ik hem mee rustig zijn bordje leeg laat eten.

2. Twijfels qua boekje, dus twee:
Avond rituteel heeft één boekje, hierna nog een liedje en vervolgens een dikke kus en knuffel.
Zo gaat dit altijd, maar heel soms.. als papa er niet is en Lex twijfelt bij het kiezen van een boekje, weet ik dat het na het eerste boekje drama word.. en hier heb ik natuurlijk even geen zin in.
Dus, ‘voor deze keer’ nog één boekje.

3. Iets langer tv kijken dan de bedoeling is:
Als ik vrij ben.. beginnen we met ontbijten en daarna gaan we samen iets gezelligs doen, of een puzzel, de auto’s, blokken of whatever.
Maar heel soms, mag Lex direct tv kijken.. en dan voor al wat langer dan hij normaal mag. Even rustig bijkomen..

4. Niet tandenpoetsen:
Het zit in de planning.. en de tandenborstel is helemaal klaar om aan het werk te gaan, maar, Lex heeft geen zin.
Ik probeer het wel altijd even.. maar soms, zo geen zin in drama.. dus dan maar lekker niet.

5. Een keer niet naar buiten:
Ik vind het altijd erg belangrijk om met Lex elke dag (als dat lukt) even naar buiten te gaan. Lekker een frisse neus voor ons beide, is helemaal niet verkeerd.
Even wandelen, speeltuin of een boodschap doen (twee vliegen in één klap, zo fijn).. Maar heel soms, heb ik even geen zin om ons beide om te kleden en de jassen aan te doen.
En heel soms, als het echt moet maar ik heb even geen zin of puf.. dan doen we alleen een normale broek aan. Ons pyjama shirt ziet toch niemand onder onze jas.

Natuurlijk heb ik er heus wel meer, maar dit zijn de meest opvallende.

Wijk jij ook wel eens af van de standaards regels?